Nefesimi yeteri kadar tutarsam görünmez olur muyum acaba?
Yalanlar söylüyorum sadece hep bu son diyerek. İçten içe kendimi mahvediyorum aslında yaşama aşıkken yaşamaktan vazgeçiyorum. Başkalarının acılarını kendimin kabul ederken kendi acılarımı kuytulara saklıyorum.
Daha da yaklaşırsan görürsün belki derimin altından çıkmak isteyenin yüzünü. Tanıdık gelir mi dersin? Onu da “benim kadar” severler mi acaba?
Bu sefer neden olduğum tüm kaosu sileceğime söz vererek başlamıştım güne. Sonuçta yenilerini ekledim hayatıma. “ama”larıma sarıldım “keşke” demedim hiç. Derin nefesler aldım başım deli gibi dönsün istedim.
Mutluyum yine de. Nasılsın sorusuna “iyi” cevabını vermeye alışalı çok oldu. Sorun değil. Yaşadım ve öğrendim diyeceğim soran olursa. “çünkü” demeyeceğim.
Acaba bu gece “kim” içime misafir olur ve kalır benimle sabaha kadar oturur?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kırlangıç Sorunu
İki yıldır ormanın ortasına inşa edilmiş güzel bir sitede yaşıyorum. Neden ormanın ortasına inşa edilmiş güzel bir sitede yaşıyor...
-
Peki biz 2 gün boyunca ne yapacaktık bilgisayarsız. Bizler bağımlıydık o alete. Evde yapacak bişi de yoktu. Laptop ablamdaydı, ablam okulday...
-
Mart; pisileri dama göçermiş. Yoldan geçen adam yakacak kürek arıyor. Adet yerini bulsun diye. "yine çook eskilerden bir hey corç"...
-
O zaman buyrun birlikte uğurlayalım. (play dedikten sonra okumaya devam ediyoruz klibi de izliyoruz arada) Beirut - Elephant Gun Tatil gereğ...
1 yorum:
herkesten samimiyet beklerken bir blog sayfasına içimizi dökerek en büyük samimiyetsizliği yapıyoruz belkide.
Yorum Gönder