sitcom yaşamlar

Sosyal mesaj içerikli bir başlık oldu değil mi? Sitcom yaşamlara sahibiz gerçekten, birilerinin izlediği "ne olacak acaba" dediği yaşamlarımızı harcıyoruz birşeylerin peşinden sürüklenip. Herkes aynı durumda. Yaşamaya çabalıyoruz, arada durup nefes alabiliyorsak ne güzel.

Geçen gün uzun uzun dinledim birini, hani dedim bu kadar nefes tüketiyor vardır bir bildiği, bir bilmemizi istediği... Hem üzülüyorum ben, çok önemli bir şey anlattığını sanan ama aslında kimsenin iplemediği insanları görünce. Çok saçma, adam eften püften şeyler hakkında kitap yazıp panel konuşmacısı oluyor falan, sen oturup kendine üzül asıl, değil mi? Beş para etmez adamlardan hayat dersi alıp hayata atılma çabasındasın, gitmiş milyonlar kazanan ve cümlelerine "70 milyona sesleniyorum burdan" diyerek başlayan biri için üzülüyorsun.

Aslında bunu anlatmak istemiyordum bir dakika lütfen, şerefine kadeh kaldırabileceğim şeylerin yoksunluğundan bahsetmek istiyorum. Tanımadığım birilerinin sözlerinden alıntılar yapmak geçiyor aklımdam ama içimden gelmiyor açıkcası gereksiz buluyorum artık filmlerde ve kitaplarda anlatılan hikayelerden kendime pay biçmeyi. Sadece şunu bilin ki; şişedeki son yudum %89 tükürüktür.

Sitcom yaşamlar diyerek başladım ama vazgeçtim ahkam kesmekten. Belki başka zaman.


ve bir adet tadımlık...