En büyük hayalkırıklığımın ne olduğunu düşündüm bugün okuyucu. Akşam eve dönerken minibüsün canımdan yukarı baktım, balkonun iç demirlerine ip bağlayıp salıncak yapmış 12-13 yaşlarındaki bir kız gördüm. Önce gülümsedim sonra çok feci üzüldüm. O kız beni kahretti.

Üşengeçlikten yanımda taşımadığım fotoğraf makinem geldi aklıma ilk, ama bu nafile bir düşünceydi, düşünmek birşeylerin istediğiniz an da varolmasına yetmiyordu çünkü.

Yanımdaki bayana "sizin mutlaka kamerası olan bir telefonunuz vardır, rica etsem şu balkonda sallanan kızın fotoğrafını çekip size vereceğim adrese mail atar mısınız?" demeyi düşündüm. Tabi minibüs çoktan geçmişti kızın balkonunu. Zaten olmayacak bir düşünceydi dedim, iyi ki düşündüğümüz herşey o an gerçekleşmiyordu.